Dat is een tijdje geleden, niet?
We zitten inmiddels in, het ons bekende, Bangkok (The Bangkok City Suite).
En hebben we een prachtig hotel in Siem Reap (vlakbij bij de beroemde tempels van Anghkor Wat) en een heel wat minder hotel in Phnom Penh achter ons gelaten.
In Siem Reap hadden we wat meer dagen mogen inplannen. Een prachtige omgeving met al die tempels en rijstvelden. Daarnaast hadden we een zeer fraai 4-sterren hotel voor een zeer aantrekkelijke prijs
Het heeft wel wat als je met z'n allen in de Bayon (de tempel met die gezichten) staat tijdens een tropische regenbui. We moesten bijna van de een tempel naar de andere Buddha zwemmen, zo veel kwam er uit de hemel.
Het hotel in Phnom Penh was heel wat minder. Maar het beddegoed was gelukkig wel schoon.
In Phnom Penh hebben we het waterfestival (bootraces op de rivier) meegemaakt. Prachtig, zo'n 3 miljoen toeschouwerrs, waarvan wij er twee waren. Gelukkig voor ons hadden ze voor buitenlanders een plaatsje gereserveerd op de tribune naast die van de koning. We hebben dus mooi naar de races kunnen kijken. Maar daarna! Daarna moest we ons mengen in de drukte die ontstaat na het einde van een activiteit. Niet mooi meer. Wij tussen al die mensen. Lily raakte in paniek, toen ze bijna werd platgedrukt en een paar knulletjes ons wilden beroven. Een ketting (van Kees) hebben ze te pakken gekregen. Een Spaans restaurant heeft ons gered. Daar konden we invluchten en nog wat eten ook.
Jullie zullen begrijpen dat we de finale op zondag niet live hebben meegemaakt, en maar op de plaatselijke TV hebben bekeken.
Drie vluchtjes verder zitten we nu dan dus in Bangkok. Daar zijn we 13 jaar geleden ook al eens geweest. En wat is er veel veranderd. Vele nieuwe hoge gebouwen. Enorme winkelcentra waar we gisteren de nieuwste Ferrari's (geen gekocht) en BMW's (ook maar niet) hebben bekeken.
Nu dus nog twee daagjes en 2,5 nachtjes, want de laatste nacht (30 nov.) vertrekken we om 03:30 naar Amserdam.
Daar we hier aan een computer zitten waar we maar 30 minuten mogen tikken, dit keer maar een "kort" berichtje.
Tot vrijdag zullen we dus maar zeggen. Laat ons even uitslapen en daarna horen we elkaar weer wel.
Hoie vanuit Bangkok. En Iris natuurlijk nog een dikke kus (bloos bloos) voor je verjaardag.
woensdag 28 november 2007
zaterdag 17 november 2007
Weer terug in Pakse ! (+ enkele foto's)
De monniken zijn in oranje. De nonnen, die je niet echt veel tegenkomt, in het wit.
Op eiland Don Khon. Lekker niets doen. Net vakantie. Lily in het hangmatje voor ons twee onder een kap bungalootje met koud water.We zijn weer terug in Pakse!
Even wat geschiedenis: Vanuit Vientiane zij we 12 november met het vliegtuig (als je het zo wilt noemen) naar Pakse enkele kilometers zuidelijker in Laos gegaan. We hadden niet echt veel zin om met de Laos-bus te gaan, want dat zou ons ongeveer 12 uur zitvlees-oefeningen kosten. Maar niet dus. Het vliegtuig was er in drie kwartier, dus ruim tijd om wat Laosbiertjes te nuttigen. Nee hoor, want we kwamen om ongeveer half acht in de ochtend aan (inderdaad, we moesten aardig vroeg op, wat ons nog gelukt is ook). Eerst dus maar een ontbijtje in het hotel (Pakse Hotel) en daarna de stad verkennen. Hoewel er heel wat toeristen rondlopen is het aantal niet te vergelijken met dat in Vientianne, Luang Prabang en Vang Vieng. Pakse is echt een gewone stad die langzaam toeristischer begint te worden.
In de stad is niet echt veel schoons te zien, of je moet de watjes en de nieuwe enige geldautomaat als zodanig zien.
Vliegtuig geboekt naar Siem Reap (in Cambodja, vlakbij de beroemde Angkorwat-tempels). Als het een beetje meezit hebben we ook een hotel kunnen regelen via internet, we hopen het want dat zou dan een 4-sterrenhotel (Majestic Angkor Hotel) moeten zijn, voor een zeer schappelijk prijsje. Kijk maar eens op www.majesticangkor.com . Maar zoals ik al zei: als het gelukt is, anders zijn we voor 26 dollar opgelicht, geen echte ramp.
Om de tijd hier in het Zuiden door te komen, hebben we tevens een driedaags tochtje geboekt naar Don Khon. Inclusief een bungalootje (twee onder een kap). Don Khon is een klein eilandje in de Mekong-rivier met veel kokosnootbomen wat (3 uurtjes rijden) zuidelijker van Pakse. We hebben geslapen bij Mr. Pan (toepasselijk: Mr. Pan's Guesthouse geheten).
Drie dagen heerlijk niets doen. Lekker op en neer wiebelen in je hangmatje, af en toe een natje en een droogje, wat uitrusten op bed, onder de koude douche staan en verder heel veel niets doen. Het leek wel of we op vakantie waren. Moet je indenken, we hebben zelfs een fietstochtje van verschillende kilometers op een naburig eilandje (Don Det) gemaakt. Moet je Lily naar vragen, die heeft nu nog pijn (2 dagen later) aan haar achterste.
We moesten het wel rustig aan doen, want het was warm, warm, warm, niet mooi meer. Zelfs Lily was aan het zweten en dat wil wat zeggen. Een ander eigenaardigheidje van het eiland was dat er geen stroom was. Alleen van 18:00 uur tot 22:00 uur (officieel volgens het aanplakbiljet tot 2 uur in de nacht, maar de klok zal wel niet al te goed lopen door dat gebrek aan stroom). In die tijd gonsde het eiland van de aggregaten. Ieder huisje heeft dan zijn eigen aggregaat, wat nogal wat herrie veroorzaakt, maar daar raak je, vreemd genoeg, aan gewend.
Verder had men een zeer fanatieke Hane(n)club op het eiland. Die waren de kippen zowat de hele dag het hof aan het maken. Rond 2 uur snachts begon dat.
Moet je indenken. Ons bungalootje stond op palen (tegen het ongedierte), daaronder liepen de kippen, hanen, af en toe wat varkens en niet nader geidentificeerd ongedierte. Die hanen begonnen dan om een uur of twee te kukelen (tenminste wat daar voor doorging, die van ons was een beetje hees geloof ik). We hadden geen wekker nodig.
Gelukkig hadden we onze zaklantaarn ook meegenomen. Want op een eiland, zonder licht (alleen wat sterren en een wassende (?) maan) is het echt donker. Als je dan (in het donker dus) over een bochtig paadje, met hier en daar wat modderplassen, honden, varkens en andere tegenliggers moet lopen is dat niet gemakkelijk. Maar ons knijpkatje heeft ons aardig geholpen. We zijn niet gevallen, maar een joenkende hond en hebben onze bungalow terug gevonden.
Na het 3 dagen niets doen, zijn we vandaag (na een bootochtje, 30 min. en een busritje (2,5 uur) weer terug in Pakse (wederom in het Pakse Hotel). Morgen gaan we met de mini-van naar het Bolaven-plateau. Een mooie omgeving volgens onze reisgids.
Daarna (maandag 19 nov) dus om 8:25 uur met het vliegtuig naar Cambodja.
We proberen volgend weekend in Phnom Penh te zijn, want volgens onze informatie moet er dan feest zijn. En dat willen we natuurlijk niet missen.
Want we moeten hier al heel wat feestjes missen als onze informatie klopt. Zo is Merette vandaag (17-11) jarig en Jaap morgen (18-11). Hieperdepiep vanuit Laos allebei.
Nederlandse snoepjes lusten de zelfs de eilandbewonertjes van Don Khon in Laos
Goed kijken. Het gaat niet om die bierfles, maar op de speciale soeppan. Laos is echt een luilekkerland voor soepliefhebbers, zoals Kees er een is. En Lily vond het ook lekker.
Een voorproefje van de beroemde Angkor Wat in Cambodja. Dit is een onderdeeltje van Wat Phou vlakbij Pakse in Laos. Ook een Khmer-tempelcomplex, alleen heel wat kleiner.
zondag 11 november 2007
Toch nog enkele foto's (11-11-2007 Sint Maarten)
Voor oms vertrek van Vieng Vang naar Vientiane. Nog even wachten op de tuk tuk. De tuk tuk was niet op tijd, daarom hebben we maar een andere gepakt. Wisten wij veel dat de bus een half uur te laat zou vertrekken!
En het bier smaakt ons ook goed. Hoewel je het schuim er wel bij moet denken. Probeer dat maar eens uit te leggen aan een Loatiaan.
Lily kan het goed vinden met de plaatselijke bevolking van een Watje in Vientiane. Maar er blijft meestal toch wel enige afstand bestaan.
Verhongeren hoeven we hier (voorlopig) echt niet （moet je indenken, Lily heeft het koud met zo'n 20-22 graden). Op de foto het Laos-menu in "the three elepants" een van de chique restaurants van Luang Prabang.
Een fotootje van Lily en mij bovenop de "Arc de Triomph" van Vientiane met uitzicht over de stad. Kees met zijn nieuwe petje. Mooi he? In de verte moet je maar de Mekong rivier denken. Hij stroomt er echt.
Een korte update vanuit Vientiane (11-11-2007)
Even een kleine update vanuit Vientiane, de hoofdstad van Laos.
We lopen (rijden) hier na aankomst vanuit Vieng Vang nu reeds een paar dagen rond in Vientiane. Eerst twee nachten in het Mali Mamphu Guesthouse, met een heerlijke binnenplaats, waar het heerlijk ontbijten was, nu twee nachten in het InterCity Hotel, vlak aan de Mekong-rivier, voorzien van alle gemakken, oa gratis internet, vandaar dus.
Gisteravond was vooral een culturele (geeft de gemeente Heerlen daar ook korting op ?), eerst naar wat traditionele dansen uit Laos (ja, zelfs ik, Kees, moest er aan geloven, de beentjes van de grond dus, maar wel in Laos ritme, langzaam, heel langzaam dus), daarna de Chinese opera, die hier blijkbaar verdwaald is. Beide heel leuk, de laatste op het laatst wat langdradig. Vraag ons niet waar het over ging, of hoe het eindigde, toen waren wij allang in diepe rust in ons hotel.
Morgenvroeg (om 06:30 vertrekt het vliegtuig, 05:00 uur op het vliegveld zijn) vertrekken we verder richting Zuiden, naar Pakse.
Daar zullen we waarschijnlijk ook een paar dagen blijven, voordat we de grens overgaan naar Cambodja.
De dagen zijn lekker rustig. Langzaam slenteren van het een watje naar het volgende terras met fruitsapje of cappuchino. Met andere woorden, we vermaken ons wel.
Kortom: nog steeds alles rustig en het eten is nog steeds zeer lekker (ik durf straks niet op de weegschaal te gaan staan), het is hier blijkbaar communistisch, maar behalve de hamer en sikkel in de vlag merk je daar nauwelijks iets van, in Vientiane de eerste mannetjes met uniformen gezien.
Tot over een tijdje. We weten niet zeker of er in Pakse en de Mekong-delta veel internetmogelijkheden zijn.
Groetjes,
Lily en Kees vanuit Vientiane, die vandaag waarschijnlijk naar het "beroemde" Boeddha-park, 30 km buiten Vientiana zullen gaan.
NB Julie zullen toch nog even moeten wachten op ons plaatsje van ons beiden op de "Arc de Triomphe" van Laos, een groot betonnen gevaarte, omdat de slimmers hier in het hotel, de download-mogelijkheid hebben uitgeschakeld.
We lopen (rijden) hier na aankomst vanuit Vieng Vang nu reeds een paar dagen rond in Vientiane. Eerst twee nachten in het Mali Mamphu Guesthouse, met een heerlijke binnenplaats, waar het heerlijk ontbijten was, nu twee nachten in het InterCity Hotel, vlak aan de Mekong-rivier, voorzien van alle gemakken, oa gratis internet, vandaar dus.
Gisteravond was vooral een culturele (geeft de gemeente Heerlen daar ook korting op ?), eerst naar wat traditionele dansen uit Laos (ja, zelfs ik, Kees, moest er aan geloven, de beentjes van de grond dus, maar wel in Laos ritme, langzaam, heel langzaam dus), daarna de Chinese opera, die hier blijkbaar verdwaald is. Beide heel leuk, de laatste op het laatst wat langdradig. Vraag ons niet waar het over ging, of hoe het eindigde, toen waren wij allang in diepe rust in ons hotel.
Morgenvroeg (om 06:30 vertrekt het vliegtuig, 05:00 uur op het vliegveld zijn) vertrekken we verder richting Zuiden, naar Pakse.
Daar zullen we waarschijnlijk ook een paar dagen blijven, voordat we de grens overgaan naar Cambodja.
De dagen zijn lekker rustig. Langzaam slenteren van het een watje naar het volgende terras met fruitsapje of cappuchino. Met andere woorden, we vermaken ons wel.
Kortom: nog steeds alles rustig en het eten is nog steeds zeer lekker (ik durf straks niet op de weegschaal te gaan staan), het is hier blijkbaar communistisch, maar behalve de hamer en sikkel in de vlag merk je daar nauwelijks iets van, in Vientiane de eerste mannetjes met uniformen gezien.
Tot over een tijdje. We weten niet zeker of er in Pakse en de Mekong-delta veel internetmogelijkheden zijn.
Groetjes,
Lily en Kees vanuit Vientiane, die vandaag waarschijnlijk naar het "beroemde" Boeddha-park, 30 km buiten Vientiana zullen gaan.
NB Julie zullen toch nog even moeten wachten op ons plaatsje van ons beiden op de "Arc de Triomphe" van Laos, een groot betonnen gevaarte, omdat de slimmers hier in het hotel, de download-mogelijkheid hebben uitgeschakeld.
dinsdag 6 november 2007
Laos - Luang Prabang en Vang Vieng (6-11-2007)
Vanuit een internet cafe in het inmiddels donkere Vang Vieng (19:45, bij jullie dus 6 uur eerder kwart voor twee in demiddag)
We hebben eindelijk het licht gezien! Het licht van de zon wel te verstaan. Tot en met gisteren veel wolken, geen tot weinig zon, en een beetje tot iets meer regen. Van dat laatste gelukkig met name s'nachts. Daar hebben we dus weinig last van gehad.
De reis is woensdag 31 oktober begonnen.De trein reis naar Schiphol. Geen vertragingen, wel het laatste stukje van Utrecht naar Schiphol moeten staan. Maar zitten konden we nog wel genoeg later in het vliegtuig. Ruim op tijd op Schiphol. Nog wat inkopen gedaan. De vaste prik. Tijdschriften om wat te lezen te hebben en Lily wat reukluchtjes. Stevig ingepakt in plastic om langs de niet al te strenge douane te krijgen.
Vlucht naar Bangkok was prima, hoewel het vliegtuig toch wat aan de oude kant was. Televisies aan het plafond, dan weet jewel. De bediening was goed maar wel wat chagrijnig.
Mooi op tijd in Bangkok aangekomen. Prachtig weer. Dat belooft wat.
We dachten dat we een re-entry visa voor Thailand nodig hadden. Pasfoto's (van Kees) vergeten. En ik had nog wel zo'n mooie laten maken. Op zoek naar een pasfoto'automaat dus. Niet te vinden. Pasfoto's moeten blijkbaar bij de tourist-police gemaakt worden. Weer zoeken. Twee verdiepingen lager. (Bedenk dat het vliegveld van Bangkok gloedje nieuw is en verschrikkelijk groot (qua oppervlak)). Bij de tourist-police een vriendelijke dame die met een gewone digitale camera wat foto's maakt. Niets ogen op gelijke hoogte, haren voor de ogen weg, niets van dat alles. Gewoon van dichtbij afdrukken. De foto's worden via de gewone printer afgedrukt. Maar eerlijk is eerlijk.Het resultaat is beter dan die van Nederland.
Met de foto's naar de douane. Re-entry visa ? Hoezo ? Echt niet nodig mijnheer Hessels.
En zestal pasfoto's rijker (die we later nog wel nodig hebben waarschijnlijk), naar het vliegtuig richting Laos.Luang Prabang is de bestemming.
Zelfs tijdens deze twee uur durende vlucht krijgen we nog een maaltijd. Veel vriendelijker personeel. Het vliegtuig is volgeboekt. Het is dan ook maar een kleiner twee propeller-vliegtuig.
Tijdens de vlucht van Bangkok naar Luang Prabang wordt het onder ons steeds bewolkter.
Na aankomst op het vliegveldv an Luang Prabang (nou ja vliegveld, een betonnen strip met een leuk huisje er naast) de visa voor Laos geregeld. Geen enkel probleem. Na het invullen van wat formulieren en betalingen van 35 $ per persoon was ons nieuwe paspoort weer voorzien van enkele fraaie stempels en stickers. Als dat zo doorgaat moeten we voor volgende vakantie weer een nieuw paspoort aanschaffen.
In het vliegtuig hadden we al een slaapplaats uitgezocht in de verschillende boeken over Laos die we bij ons hebben. Lane Xang Guest House kwam er goed uit. Ziet er in werkelijkheid, na een korte trip met de tuktuk, ook wel aardig uit. Ietwat gedateerd, maar een oud koloniaal huis heeft toch wel wat. Grote kamer met grote badkamer met echt warm water (moet je Lily vragen, behalve op zondag dus, want dan gaat de electriciteits-centrale voor flink wat uurtjes in onderhoud en heeft heelLaos dus geen stroom).
Na inschrijving in het guesthouse hadden we nog de hele middag (we hebben het dan over donderdagmiddag 31 oktober, want we hebben ongeveer, 6 uur tijdverschil inbegrepen, 31 uur gereisd.) direct maar op pad.
Luang Prabang is bekend om z'n watjes. De Laos-kenner weet wat we nu bedoelen. Niet die je weet wel, maar boedhistische gebouwen, tempels. Prachtig. Veel monikken in de Nederlandse kleur, oranje dus. Mooie oude veelal goudgeverfde gebouwen. Met centraal op het plein de trom, waar we snacht om 4 uur nog veel plezier aan beleefd hebben, als de monikken wakker gemaakt werden. Wij dus ook. Alleen zijn wij maar blijven liggen en gelukkig weer in slaap gevallen.
s'Avond heerlijk gegeten bij de Three Elephants waar we de dag later ook maar weer zijn gaan eten. (Waar we toen zelfs werden herkend, zo berucht zijn we hier ;-) ).
De dagen daarna lekker rustig aan gedaan in Luang Prabang. Vermeldenswaardig is nog ons uitstapje naar de waterval van Tat Kuang Si (in de ochtend, nou ja late ochtend, begin middag) en de grotten van Pak Ou in de late middag. Met de tuktuk over de goed begaanbare weg, maar met name de 10 kilometer over de, met plassen en modder, onverharde weg zijn ons goed bijgebleven. Maar wel door een mooie omgeving (groen, tropisch regenwoud met hier en daar en dorp van de Hmong). Daarna een kort boottochtje naar de overkant van de Mekong-rivier. Het in- en uitstappen leverde een klein beetje problemen op, maar de tocht naar de overkant ging verder probleemloos. Heel mooi.
Na Luang Prabang met de (eerdergeregelde) bus naar Vang Vieng. Toen we vertrokken begon eindelijk de zon te schijnen. Een lange zit van 7 uren. Maar een prachtige, zeer bochtige weg door de bergen, veel bergen, veel bochten. Af en toe een sanitaire stop.
Toen we in Vang Vieng aankwamen was de zon weer vrijwel weg.
Was Luang Prabang al flink toeristisch, Vang Vieng nog erger. Het lijkt wel een beetje op Valkenburg. Naast het prachtige uitzicht op het Karstgebergte heeft Vang Vieng niet echt veel. Of je moet het rond dobberen op tractorbanden en het liggend je drankje nuttigen typisch Laos-bezigheden noemen. Maar we vermaken ons goed.We zitten gelukkig iets buiten het centrum. Lekker rustig en ver van het Veronica-vermaak (tsja, het lijkt alsof we langzamerhand toch wat ouder beginnen te worden, hoewel Lily dit probeert te ontkennen, maar ik zie haar nog niet in een band de Nam Song afdobberen. jullie wel?).
Dadelijk gaan we weer wat eten, met een BeerLao-biertje erbij.
Kortom: reis tot nu toe zonder problemen verlopen, lekker rustig hoewel toeristischer als verwacht. Goed eten (waarom zijn er geen Laos-restaurants in Nederland?), vrij goedkoop (maaltijden van 2,5 dollar tot 14 dollar (in een restaurant waar je zonder colbertje opviel), bier van 0,66 liter voor 1 $, mooie natuur, vriendelijke lieve mensen (een genot als je dat vergelijkt met Marokko en Turkije waar je toch heel wat moeite moet doen om de mensen van je af te schudden), overal internet cafe's die adverteren met snel internet, maar snel is anders.
Hier laten het voorlopig maar bij, wij gaan wat eten en drinken nog een biertje op de verjaardag van Daan en Frank. Beide heren nog van harte gefeliciteerd.
Lao Kon (tot ziens)
van
Lily en Kees
We hebben eindelijk het licht gezien! Het licht van de zon wel te verstaan. Tot en met gisteren veel wolken, geen tot weinig zon, en een beetje tot iets meer regen. Van dat laatste gelukkig met name s'nachts. Daar hebben we dus weinig last van gehad.
De reis is woensdag 31 oktober begonnen.De trein reis naar Schiphol. Geen vertragingen, wel het laatste stukje van Utrecht naar Schiphol moeten staan. Maar zitten konden we nog wel genoeg later in het vliegtuig. Ruim op tijd op Schiphol. Nog wat inkopen gedaan. De vaste prik. Tijdschriften om wat te lezen te hebben en Lily wat reukluchtjes. Stevig ingepakt in plastic om langs de niet al te strenge douane te krijgen.
Vlucht naar Bangkok was prima, hoewel het vliegtuig toch wat aan de oude kant was. Televisies aan het plafond, dan weet jewel. De bediening was goed maar wel wat chagrijnig.
Mooi op tijd in Bangkok aangekomen. Prachtig weer. Dat belooft wat.
We dachten dat we een re-entry visa voor Thailand nodig hadden. Pasfoto's (van Kees) vergeten. En ik had nog wel zo'n mooie laten maken. Op zoek naar een pasfoto'automaat dus. Niet te vinden. Pasfoto's moeten blijkbaar bij de tourist-police gemaakt worden. Weer zoeken. Twee verdiepingen lager. (Bedenk dat het vliegveld van Bangkok gloedje nieuw is en verschrikkelijk groot (qua oppervlak)). Bij de tourist-police een vriendelijke dame die met een gewone digitale camera wat foto's maakt. Niets ogen op gelijke hoogte, haren voor de ogen weg, niets van dat alles. Gewoon van dichtbij afdrukken. De foto's worden via de gewone printer afgedrukt. Maar eerlijk is eerlijk.Het resultaat is beter dan die van Nederland.
Met de foto's naar de douane. Re-entry visa ? Hoezo ? Echt niet nodig mijnheer Hessels.
En zestal pasfoto's rijker (die we later nog wel nodig hebben waarschijnlijk), naar het vliegtuig richting Laos.Luang Prabang is de bestemming.
Zelfs tijdens deze twee uur durende vlucht krijgen we nog een maaltijd. Veel vriendelijker personeel. Het vliegtuig is volgeboekt. Het is dan ook maar een kleiner twee propeller-vliegtuig.
Tijdens de vlucht van Bangkok naar Luang Prabang wordt het onder ons steeds bewolkter.
Na aankomst op het vliegveldv an Luang Prabang (nou ja vliegveld, een betonnen strip met een leuk huisje er naast) de visa voor Laos geregeld. Geen enkel probleem. Na het invullen van wat formulieren en betalingen van 35 $ per persoon was ons nieuwe paspoort weer voorzien van enkele fraaie stempels en stickers. Als dat zo doorgaat moeten we voor volgende vakantie weer een nieuw paspoort aanschaffen.
In het vliegtuig hadden we al een slaapplaats uitgezocht in de verschillende boeken over Laos die we bij ons hebben. Lane Xang Guest House kwam er goed uit. Ziet er in werkelijkheid, na een korte trip met de tuktuk, ook wel aardig uit. Ietwat gedateerd, maar een oud koloniaal huis heeft toch wel wat. Grote kamer met grote badkamer met echt warm water (moet je Lily vragen, behalve op zondag dus, want dan gaat de electriciteits-centrale voor flink wat uurtjes in onderhoud en heeft heelLaos dus geen stroom).
Na inschrijving in het guesthouse hadden we nog de hele middag (we hebben het dan over donderdagmiddag 31 oktober, want we hebben ongeveer, 6 uur tijdverschil inbegrepen, 31 uur gereisd.) direct maar op pad.
Luang Prabang is bekend om z'n watjes. De Laos-kenner weet wat we nu bedoelen. Niet die je weet wel, maar boedhistische gebouwen, tempels. Prachtig. Veel monikken in de Nederlandse kleur, oranje dus. Mooie oude veelal goudgeverfde gebouwen. Met centraal op het plein de trom, waar we snacht om 4 uur nog veel plezier aan beleefd hebben, als de monikken wakker gemaakt werden. Wij dus ook. Alleen zijn wij maar blijven liggen en gelukkig weer in slaap gevallen.
s'Avond heerlijk gegeten bij de Three Elephants waar we de dag later ook maar weer zijn gaan eten. (Waar we toen zelfs werden herkend, zo berucht zijn we hier ;-) ).
De dagen daarna lekker rustig aan gedaan in Luang Prabang. Vermeldenswaardig is nog ons uitstapje naar de waterval van Tat Kuang Si (in de ochtend, nou ja late ochtend, begin middag) en de grotten van Pak Ou in de late middag. Met de tuktuk over de goed begaanbare weg, maar met name de 10 kilometer over de, met plassen en modder, onverharde weg zijn ons goed bijgebleven. Maar wel door een mooie omgeving (groen, tropisch regenwoud met hier en daar en dorp van de Hmong). Daarna een kort boottochtje naar de overkant van de Mekong-rivier. Het in- en uitstappen leverde een klein beetje problemen op, maar de tocht naar de overkant ging verder probleemloos. Heel mooi.
Na Luang Prabang met de (eerdergeregelde) bus naar Vang Vieng. Toen we vertrokken begon eindelijk de zon te schijnen. Een lange zit van 7 uren. Maar een prachtige, zeer bochtige weg door de bergen, veel bergen, veel bochten. Af en toe een sanitaire stop.
Toen we in Vang Vieng aankwamen was de zon weer vrijwel weg.
Was Luang Prabang al flink toeristisch, Vang Vieng nog erger. Het lijkt wel een beetje op Valkenburg. Naast het prachtige uitzicht op het Karstgebergte heeft Vang Vieng niet echt veel. Of je moet het rond dobberen op tractorbanden en het liggend je drankje nuttigen typisch Laos-bezigheden noemen. Maar we vermaken ons goed.We zitten gelukkig iets buiten het centrum. Lekker rustig en ver van het Veronica-vermaak (tsja, het lijkt alsof we langzamerhand toch wat ouder beginnen te worden, hoewel Lily dit probeert te ontkennen, maar ik zie haar nog niet in een band de Nam Song afdobberen. jullie wel?).
Dadelijk gaan we weer wat eten, met een BeerLao-biertje erbij.
Kortom: reis tot nu toe zonder problemen verlopen, lekker rustig hoewel toeristischer als verwacht. Goed eten (waarom zijn er geen Laos-restaurants in Nederland?), vrij goedkoop (maaltijden van 2,5 dollar tot 14 dollar (in een restaurant waar je zonder colbertje opviel), bier van 0,66 liter voor 1 $, mooie natuur, vriendelijke lieve mensen (een genot als je dat vergelijkt met Marokko en Turkije waar je toch heel wat moeite moet doen om de mensen van je af te schudden), overal internet cafe's die adverteren met snel internet, maar snel is anders.
Hier laten het voorlopig maar bij, wij gaan wat eten en drinken nog een biertje op de verjaardag van Daan en Frank. Beide heren nog van harte gefeliciteerd.
Lao Kon (tot ziens)
van
Lily en Kees
dinsdag 30 oktober 2007
Laatste loodjes
Nog één dag en één (kort) nachtje, en dan begint de reis. Lily is vandaag nog werken. Vanavond zal nog veel ingepakt moeten worden.
Zo gaat het ieder jaar. Eerst lijkt de vakantie nog ver weg, maar op een gegeven moment wordt je toch nog verrast door de korte tijd die nog rest.
Morgen (woensdag) vroeg staat de taxi naar het station klaar (hopen we). Vandaar gaat de treinreis naar schiphol. Met het vliegtuig naar Bangkok. Vandaar per (kleiner) vliegtuig naar Laos (Luang Prabang) waar we hopen op 30 november 12:30 uur (in de middag) aan te komen.
Dat wordt een lange zit / vlucht. In Luang Prabang gaan we dan een hotel zoeken, alwaar we hoogstwaarschijnlijk de rest van de dag zullen gaan uitrusten van de lange reis.
Zo gaat het ieder jaar. Eerst lijkt de vakantie nog ver weg, maar op een gegeven moment wordt je toch nog verrast door de korte tijd die nog rest.
Morgen (woensdag) vroeg staat de taxi naar het station klaar (hopen we). Vandaar gaat de treinreis naar schiphol. Met het vliegtuig naar Bangkok. Vandaar per (kleiner) vliegtuig naar Laos (Luang Prabang) waar we hopen op 30 november 12:30 uur (in de middag) aan te komen.
Dat wordt een lange zit / vlucht. In Luang Prabang gaan we dan een hotel zoeken, alwaar we hoogstwaarschijnlijk de rest van de dag zullen gaan uitrusten van de lange reis.
Abonneren op:
Posts (Atom)